Het is soms "moeilijk" en eenzaam om hoogsensitief te zijn...
Enkele jaren geleden ontdekte ik wat er nu eindelijk was met mij… Ik heb het me heel mijn leven afgevraagd. Waarom kwam alles zo hard binnen? Waarom kon ik dat ene ding niet vergeten, waarom reageerde ik zo fel en emotioneel? Waarom was ik zo perfectionistisch en nog zoveel meer vragen… Nu ik een hoogsensitieve mama ben met een hoogsensitief kind, is het soms nog moeilijker. Ik bots vaak tegen een spiegel van mezelf. Overprikkeld Ik kan me niet zomaar verstoppen en wegvluchten als ik het even moeilijk heb, iets wat ik vroeger wel deed. Dat besef ik nu, omdat ik er meer en meer over weet en over lees. Ik ging vluchten in sport, creatieve zaken en sloot me even af als ik overprikkeld was. Daardoor viel het niet altijd op. Maar ik had wel last van emotionele buien, malen in mijn hoofd, heimwee naar vroeger… Ik kon soms plots ZO down zijn of net omgekeerd… ZO euforisch… Niet normaal. Als kind wenste ik dat ik eerst doodging zodat alle mensen die ik graag zag er zeker nog waren. Ik was bang om mensen te verliezen. Ik dacht als kind na over dingen waarover ik nog helemaal niet hoefde […]